Er ligt nu een convenant 'Bevorderen Continuïteit Jeugdhulp'. Het uitgangspunt sta ik helemaal achter, namelijk zorgen dat er altijd jeugdhulp beschikbaar is voor kinderen, jongeren en gezinnen die het nodig hebben. En dat dit door de belangrijkste partners landelijk is ondertekend, is ook een goed teken en goede stap.
Maar dan bekruipt me toch ook weer het gevoel; weer een convenant. Als het maar niet mooie voornemens worden en een stuk papier wat in de la verdwijnt. En dan zie ik ergens staan dat de partijen die het ondertekend hebben een inspanningsplicht hebben naar hun achterban om ook daadwerkelijk wat te gaan doen. Ja dat klinkt mooi. Maar dan kan je ook zeggen; we hebben ons echt ingespannen, maar ze willen niet.
Ik wil echt niet zo'n cynische oude zeur worden die al te lang in het sociaal domein rondloopt. Maar ik ben dan toch echt misschien te pragmatisch en denk dan: zullen we het nu gewoon eens gaan doen! Onderzoeken, notities, convenanten genoeg. Van al dat geld wat daarin is gestoken, hadden al veel kinderen en jeugdigen geholpen kunnen worden.
Maar ik blijf geloven dat het echt beter kan en dat blijft toch mijn intrinsieke motivatie om te blijven doen wat ik doe. Soms met een beetje prikkelen en schoppen, maar altijd voor de goede zaak!
