Wij Nederlanders weten heel goed wat onze rechten zijn, maar vergeten dat we ook plichten hebben. En voor mij hoort daar ook een moreel kompas bij. Dat je ergens recht op hebt, betekent niet dat je het ook moet gebruiken.
Neem het abonnementstarief waardoor inwoners voor 19 euro per maand recht hebt op Wmo-voorzieningen. Er is aangetoond dat vooral huishoudens boven de ton een aanvraag doen voor huishoudelijke hulp. Bij de laagste inkomensgroep is de groei in vraag ongeveer 0%, bij de hoogste inkomensgroepen loopt dit op tot bijna 80%.
Toen mijn oma nog leefde had zij jaren dezelfde huishoudelijke hulp. Naast dat ze het huis schoonmaakte was mevrouw S. ook iemand die mijn oma vertrouwde, een kopje koffie mee dronk, een beetje op haar let etc.
Nu stel ik me voor dat bij een aantal van die huishoudens boven de ton (wat niet voor mijn oma geldt) ook een mevrouw S. was. En die mevrouw S. is aan de kant gezet onder het motto: dank voor al die jaren, maar 19 euro per maand is toch aantrekkelijker. Ik durf toch echt te zeggen dat mijn oma deze keus niet had gemaakt.
Een beetje cynisch, misschien wel. Maar wel goed om bewust te zijn dat achter cijfers mensen schuilgaan. En die soms ook indirect hierdoor geraakt worden.
