Even een check:
· Wie heeft er wel eens in een overleg gezeten, waarbij je voelt dat het niet loopt en iedereen toch gewoon doorgaat?
· Wie heeft wel een gedacht we zeggen nu wel dat we zo gaan samenwerken, maar in de praktijk komt er niets van terecht?
· Wie heeft wel eens gedacht: we doen het zogenaamd in het belang van de inwoner, maar het belang van de organisatie wordt belangrijker gevonden?
In een samenwerking heb je altijd te maken met een bovenstroom en onderstroom. De voor velen wel bekende IJsberg.
Vaak is er meer aandacht is voor de bovenstroom dan voor de onderstroom. Oorzaak? Het is zo lastig, weinig tastbaar of concreet om die onderstroom te besturen. Terwijl ik als procesbegeleider of bij een onderzoek naar een vastgelopen samenwerking vaak tegenkom dat de meeste oorzaken in de onderstroom liggen.
Als je niet en de bovenstroom en onderstroom bespreekbaar maakt, kom je alleen tot verbeterpunten en oplossingen voor de bühne. Het bespreekbaar maken van de onderstroom is belangrijk en de eerste stap is het lef hebben om het bespreekbaar te maken. Maar dat kan wel confronterend zijn.
