We zijn in het sociaal domein gek op projecten. We tuigen hele projectencaroussels op. En het kan zeker meerwaarde hebben om een impuls te geven aan een thema of om een duidelijk doel te behalen.
Maar wat ik vaak zie is dat er een interne of externe projectleider wordt aangesteld die als aanjager fungeert. En voor je het weet, hangt het project aan deze ene persoon, omdat er niemand echt tijd heeft vanuit een projectteam. Die dan heel hard aan het werk gaat om het project toch te laten slagen.
Op een gegeven moment stopt de projectleider en zie je het hele project al snel verdampen en doodbloeden. Zonde van alle energie en tijd die er in is gestoken. En van alle verwachtingen die er geschapen zijn naar partners en inwoners.
Denk goed na voor je een project start. Is er naast tijd vanuit de projectleider uren voor de mensen in een projectteam? Is er nagedacht over de borging van de resultaten van het project? Wie pakt het over als de projectleider stopt? Is het echt een project of eigelijk structureel beleid wat met projectgelden gefinancierd wordt?
Liever een keer nee zeggen tegen een project dan weer een ja zonder deze vragen goed te kunnen beantwoorden.
