We maken nog erg onderscheid tussen jeugdprofessionals die zich op jeugdigen richten en professionals die zich op volwassen richten.
Voorop moet de primaire ondersteuningsvraag staan. Maar bij kinderen is het vaak niet een geïsoleerd probleem wat alleen bij het kind ligt. Vaak speelt er veel in de dynamiek van het gezin. Dat kan gaan om stress-factoren door schulden, geen werk hebben, relationle problemen, overbelasting etc.
Alleen expertise gericht op het kind is dan onvoldoende. Juist om ook in de dynamiek van het gezin goed te kunnen achterhalen waar de vraag nu echt ligt. Is dit bij het kind of bij de ouder of juist een wisselwerking? Alleen op het kind richten is dan niet de oplossing.
Dan gaat het er veel meer om dat je kan omgaan met de dynamiek in het gezin. En is dat niet meer een gezinsprofessional in plaats van een jeugdprofessional?
